ANLAMI
İş yaparken acele eden kişi, o işi eline yüzüne bulaştırır, düzgün bir iş çıkaramaz ve sürekli sorun yaşar.
Acele İşe Şeytan Karışır
Hemen hemen hepimiz biliriz bir durumu. Ne zaman bir işi acele ile yapmaya kalksak, o iş elimize yüzümüze bulaşır, kaş yapayım derken göz çıkartırız. Çünkü o işi çabuk yapmak uğruna hiç düşünmeden, nasıl yapacağımızı planlamadan girişiriz. Durum böyle olunca da attığımız her adım bir problemle sonuçlanır.
Acele davranmak ve bunun sonucunda zarar görmenin sebebi aslında çoğu defa bizden kaynaklanmaktadır. Herhangi bir zamanda yapılması gereken bir işi çoğu defa üşengeçliğimizden, tembelliğimizden dolayı erteleriz. O işin bitmiş olması ya da teslim edilmesi gereken zamana kadar bekleriz, o işi yapmayız. Son ana geldiğimizde de bir telaştır başlar ve işi acele bir şekilde bitirmeye yelteniriz. Bunu yaparken de, işi yapma esnasında kendimize düşünme payı vermediğimiz için birçok hata yaparız. Bu durumda da elbette işler ters gider ve hemencecik suçu şeytanda ararız. Oysa şeytanın asıl suçu, o an hata yapmamıza sebep olması değil; o işi o zamana kadar yapmamızı engellemesidir. Aslında o şeytan da ‘’İblis’’ değil, bizim kendi nefsimiz, kendi irademizdir. Bu dünya iş, güç, meşgale dünyasıdır. Hayatımızın her anında yapmamız gereken işler bulunur. Bu işleri yaptığımız müddetçe hayatımızı devam ettirebiliriz. Örneğin karnımızı doyurmak için çalışmak zorunda kalırız. Öğretmenimizden iyi bir not almak için ödev yapmak zorundayızdır. Bunları zamanında ve bilinçli bir şekilde yaptığımızda başarıya ulaşabiliriz.
Eğer bir işi düzgün yapmak istiyorsak aceleciliği bırakmalıyız. Ancak bunu yaparken de her işi zamanında yapmaya özen göstermeliyiz. Bugünün işini yarına bırakırsak, yarın o işi acele ile yapmamız gerekecektir. Örneğin ödevini okula gideceği son saatte yapan öğrenci acele ve telaş içinde birçok yanlış yapacaktır. Oysa yapması gereken işi zamanında, acele etmeden yapsaydı belki de hiç hata yapmayacak veya yapsa bile onları düzeltebilecektir.