KONUKSEVERLİĞİN GÜNÜMÜZDEKİ HALİ
Vallahi ne deseniz deyin, konukseverlik artık kalmamış. Eskiden konukseverlik deyince aklımıza Türkiye vatandaşları gelirdi; ama şimdilerde değil misafir kabul etmek, kimse çalan kapısını bile açmıyor. Aslında biliyor musunuz, konukseverliği bu hale getirenler yine bizleriz. Neden? Çünkü konuk ağırlamayı, misafir kabul etmeyi zorlaştırdık.
Eskiden bir ev ziyaretine gideceğimiz zaman haber verme gereği duymazdık. Misafir olacağımız evin kapısını çalar, müsaitseler içeri almalarını beklerdik. Misafir olarak da bir şeyler yemeyi veya içmeyi ummazdık. Amacımız zaten yemek içmek değil, sohbet etmek, paylaşmaktı. Özellikle siz bayanlar, sözüm size. Evet, misafirliği siz zorlaştırdınız. Birbirinize daha gösterişli ikramlarda bulunmak için kıyasıya yarıştınız. Gerçek amacınız, sevdiğinize bir şeyler vermek değildi. Aksine kimse benim hizmetimden şikayet etmesin, arkamdan konuşmasın, Ayşe’den daha güzel yapmış olayım, Fatma’dan daha cömert görüneyim diye yaptınız bunu.
Haliyle tüm bunlar zor geldi size. Çıtayı yükselttiniz, tavana vurdunuz. Artık misafir gelince çaylar, kahveler, kekler, pastalar, çerezler, kurabiyeler, meyveler ve tatlılar havada uçuşmalı. Eeee! Jale böyle yapıyor. Siz de yapacaksınız tabi.
Sonra dualar etmeye başladınız evinize misafir gelmesin diye. Lan ne hazırlayacağım şimdi, evde de bir şey yok, derdine düştünüz. Arada bir kocaya patladınız, fıstık yok, nerede puding, bilmem neyin mayası, şekerli vanilini diye. Haydi, eserinizle övünün. Konukseverliği öldürdünüz. İşte karşınızda konukfobia.