Aşık Veysel Hayatı Kısaca (Biyografisi)

Veysel Şatıroğlu, Âşık Veysel lakabıyla anılmaktadır. 25 Ekim 1894 yılında Sivas’ın Şarkışla İlçesine bağlı, Sivrialan Köyünde dünyaya gelmiştir. Annesi Gülizar, babası Ahmet adında bir çiftçidir. Veysel’in iki kız kardeşi vardır ve çiçek hastalığından hayatlarını yitirmişlerdir. Ardından Veysel de yedi yaşında aynı hastalıktan dolayı iki gözünü de kaybetmiştir. Bu yüzden babasının vakit geçirmesi için aldığı sazla Veysel, türküler çalmaya başlamıştır. 1930 yılında Ahmet Kutsi Tecer ile tanışıp, çeşitli illeri gezmeye başlamış ve tanınmıştır. Âşık geleneğinin son kişilerindendir ve belki de en tanınmışlardandır. Pek çok sanatçı, günümüz de dâhil olmak üzere eserlerini yorumlamış ve yaşatmışlardır.

Şiirleri: Anlatamam Derdimi, Arasam Seni Gül İlen, Atatürk’e Ağıt, Beni Hor Görme, Beş Günlük Dünya, Bir Kökte Uzamış, Birlik Destanı, Çiçekler, Cümle Âlem Senindir, Derdimi Dökersem Derin Dereye, Dost Çevirmiş Yüzünü Benden, Dost Yolunda, Dostlar Beni Hatırlasın, Dün Gece Yar Eşiğinde, Dünya’ya Gelmemde Maksat, Esti Bahar Yeli, Gel ey Âşık, Gonca Gülün Kokusuna, Gönül Sana Nasihatim, Gözyaşı Armağan, Güzelliğin On Para Etmez, Kahpe Felek, Kara Toprak, Kızılırmak Seni Seni, Küçük Dünyam, Murat, Ne Ötersin Dertli Dertli, Necip, Sazım, Seherin Vaktinde, Sekizinci Ayın Yirmi İkisi, Sen Varsın, Şu Geniş Dünya’ya, Uzun İnce Bir Yoldayım, Yaz Gelsin, Yıldız

Kardeşlerinin o dönem çok yaygın olan çiçek hastalığına yakalanmasından hemen sonra, Âşık Veysel de çiçek hastalığına kapılarak gözlerini kaybetmiştir.

Gözlerini kaybettikten sonra eline aldığı sazla başka ozanların şarkılarını çalan Âşık Veysel, Maarif Müdürü olan Ahmet Kutsi Tecer ile Kutsi Bey tarafından düzenlenen şiir gecesinde tanışmıştır. Bu sayede aldığı destek ile Âşık Veysel, pek çok ili gezmeye başlamıştır. Gözleri olmamasına rağmen böylesine güzel dil kullanıp, bu kadar güzel eserler çıkartması dikkate değer olmuştur ve Âşık Veysel’in halk arasında sevilmesine fazlaca tanınmasına neden olmuştur.

Âşık geleneğinin son temsilcilerindendir. Bir dönem Köy Enstitülerinde çocuklara bağlama dersleri vermiştir. 1965 yılında özel kanunla maaşa bağlanmıştır. Pek çok ünlü şarkıcı Âşık Veysel’in deyişlerini düzenleyip Âşık Veysel’in tanınmasına sebep olmuşlardır.

Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Karacaoğlan, Emrah, Dadaloğlu gibi halk ozanlarından etkilenmiştir ve yorumlamıştır.

İki kez evlenmiştir ve yedi çocuğu vardır. Anadolu’da kent kent gezerek, şiirlerini sazıyla seslendirmiştir.

Âşık Veysel 1973 yılında akciğer kanserinden hayatını kaybetmiştir. Ölümünden sonra Bütün Şiirleri adlı eseri tekrar yayınlanmıştır. Her yıl Şarkışla’da adına şenlikler düzenlenmektedir.

Eserlerinde Türkçesi yalındır. Tekniği gösterişten uzaktır ve kusursuz denilebilir. Yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içedir. Doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de vardır. Dili ustalıkla kullanmıştır. Şiirleri Deyişler(1944), Sazımdan Sesler (1950), Dostlar Beni Hatırlasın(1970) isimli kitaplarında toplanmıştır.